Źródło gumy

Słowo guma pochodzi od indyjskiego słowa cau-uchu, które oznacza „płaczące drzewo”. Kauczuk naturalny produkowany jest poprzez koagulację i suszenie lateksu wypływającego podczas opukiwania drzewa kauczukowego. W 1770 roku brytyjski chemik J. Priestley odkrył, że gumy można używać do wymazywania napisów ołówkiem. W tamtym czasie materiał używany do tego celu nazywał się gumą i określenie to jest używane do dziś. Łańcuchy molekularne kauczuku mogą być usieciowane. Kiedy usieciowana guma jest odkształcana pod wpływem siły zewnętrznej, ma zdolność szybkiego powrotu do zdrowia i ma dobre właściwości fizyczne i mechaniczne oraz stabilność chemiczną. Guma jest podstawowym surowcem przemysłu gumowego i znajduje szerokie zastosowanie w produkcji opon, węży, taśm, kabli i innych różnorodnych wyrobów gumowych. Drzewo Hevea dostarcza najbardziej komercyjnej gumy. Wydziela dużą ilość soku zawierającego emulsję gumową, gdy zostanie uszkodzony (np. Kora ścinanej łodygi).

Ponadto drzewa figowe i niektóre rośliny Euphorbiaceae również dostarczają kauczuku. Niemcy próbowały pozyskać kauczuk z tych zakładów podczas II wojny światowej, kiedy odcięto im dostawy kauczuku, ale później przestawiły się na produkcję sztucznego kauczuku.

Oryginalne drzewa kauczukowe rosły w Ameryce Południowej, ale po sztucznych przeszczepach dużą liczbę drzew kauczukowych sadzi się także w Azji Południowo-Wschodniej. W rzeczywistości Azja stała się najważniejszym źródłem kauczuku.